Linia orzecznicza ws. frankowych [AKTUALIZACJA]

W ubiegłym tygodniu Sąd Apelacyjny w Warszawie dnia 10 grudnia 2019 r. wydał korzystny dla frankowiczów wyrok uchylający orzeczenie Sądu Okręgowego w Warszawie, który oddalił powództwo kredytobiorców w całości (sygn. akt: V Aca 246/19). Sąd Apelacyjny przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. W ustnych motywach wskazano, że Sąd I instancji nie rozpoznał istoty sprawy.

W kolejnym dniu, tj. 11 grudnia 2019 r. Sąd Najwyższy uchylił wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu (oddalenie powództwa) i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania (sygn. akt: V CSK 382/18). Sprawa dotyczyła kredytu indeksowanego zawartego z Kredyt Bankiem. Natomiast 13 grudnia 2019 r. w Sądzie Okręgowym w Warszawie zapadły dwa wyroki unieważniające umowy kredytów frankowych. Jeden z nich dotyczył kredytu indeksowanego w mBanku (sygn. akt: XXVII Ca 3480/16), a drugi denominowanego zawartego z Deutsche Bankiem (sygn. akt: II C 659/17).

Ponadto pojawiły się uzasadnienia do wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 23 października 2019 r. (V ACa 567/18) oraz wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie z dnia 5 listopada 2019 r (sygn. akt: VI C 2231/18). 

Sąd Apelacyjny wskazał m.in., że Sąd I instancji nie dokonał poprawnej subsumpcji, a w konsekwencji nie dostrzegł zachodzącej nieważności umowy kredytu indeksowanego,  ewentualnie prowadzącej do jej upadku ex tunc bezskuteczności głównych jej ustaleń związanych z określeniem wysokości rat kredytowo – odsetkowych, a tym samym także wysokości kredytu, który miał być spłacany przez powodów przez zastosowanie indeksacji do CHF.

Sąd Apelacyjny wskazał, że zastosowana indeksacja do franka szwajcarskiego jest sprzeczna z istotą (naturą) stosunków obligacyjnych, a więc z przekroczeniem granic dopuszczalnej swobody umów z art. 353¹ k.c. Sąd uznał, że wysokość zobowiązania powodów z tytułu spłaty spornego kredytu nie została określona w sposób wymagany przez art. 69 Prawa bankowego.

Nadto, zdaniem Sądu postanowienia dot. indeksacji doprowadziły do rażącego naruszenia interesów kredytobiorców, w zakresie wskazanych elementów dotyczących wysokości rat kredytowych oraz doprowadziły do upadku umowy, czyli do jej nieważności ex tunc. Podobne stanowisko zostało również wyrażone przez Sąd Rejonowy dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie w opublikowanym uzasadnieniu, o którym mowa powyżej.

Biorąc pod uwagę powyższe, zauważyć należy coraz większą tendencję do unieważniania umów frankowych przez Sądy, zarówno tych dotyczących kredytów indeksowanych jak i denominowanych.